Jednoznaczna odpowiedz na to pytanie jest niemożliwa, ponieważ to czy dziecko będzie dobrym opiekunem dla królika zależy od wielu czynników. Kilka z nich to: wiek dziecka, poczucie obowiązku i odpowiedzialności, nasz wpływ na zachowanie dziecka, naszą chęć pomocy przy opiece (niezbędny czynnik) i jeden z najważniejszych, nie wychowywać dziecka kosztem królika.

Przed zakupem/adopcją królika dla dziecka musimy sobie uzmysłowić kilka podstawowych kwestii odnośnie królika. Na ich temat w internecie i w naszej świadomości krąży szereg stereotypów i mitów nie mających odzwierciedlenia w rzeczywistości. Większości wydaje się że są to zwierzęta spokojne, kochane, idealne do przytulania i zabaw z nimi lub nimi.

Powinniśmy wiedzieć że królik świat poznaje poprzez gryzienie, to mebli, to listew przypodłogowych, progów itp., są częstymi bywalcami za źle zabezpieczonymi szafami, pod segmentami i wersalkami. Dzieję się tak gdy króliki biegają "luzem" po domu, więc pewnie po przeczytaniu tego fragmentu, rodzic stwierdzi że królika zamkną w klatce, co jest bardzo złym rozwiązaniem, które ma wpływ na zdrowie i szybszą śmierć królika. Króliki są również bardzo delikatnymi zwierzętami fizycznie, to oznacza że dzieci przy "zabawie" mogą zrobić im krzywdę uszkadzając organy wewnętrzne, zresztą nie każdy królik lubi zabawy, a już na pewno błędem jest myślenie, że z królikiem będziemy bawić się tak jak z psem. Zazwyczaj branie uszatego pupila wiąże się dla niego ze stresem, stąd częste podrapania i wyrywanie zwierzęcia, takie zachowanie bierze się z instynktownego poczucia, że gdy jest brane na ręce, czyli podnoszone do góry, to tak jakby był porywany przez drapieżnego ptaka, więc gdy królik reaguje na to strachem i agresją, nie warto narażać go na takie doznania. Króliki swoje zalety pokazują dopiero gdy zostawimy je w spokoju, co zazwyczaj zniechęca dzieci. Królik lubi się bawić, ale na własnych zasadach, tzn. że jeżeli straci zainteresowanie zabawą, nie ma ochoty, lub wypatrzył inne zajęcie to zabawa dziecka się kończy i żadne zmuszanie nie przekona uszaka do powrotu. Jak już wcześniej zostało wspomniane, króliki swoje prawdziwe oblicze pokazują gdy zostawimy je w spokoju i skupimy się na obserwacji, w tedy możemy zauważyć szereg ciekawych zachowań, które potęgują doznania w chwili gdy królik jest trzymany ze współtowarzyszem.

Atutami królika są:
- mogą być bardzo zabawne i śmieszne gdy na nie patrzymy, bez ingerencji,
- stosunkowo potrzebują mniej miejsca w domu niż pies czy kot,
- potrafią nawiązać bardzo silną więź z człowiekiem.

Króliki są zwierzętami społecznymi, co oznacza że do prawidłowego funkcjonowania potrzebują współtowarzysza w postaci drugiego królika, najlepszym połączeniem jest samica + wykastrowany samiec. Aby współżycie dziecka i królika odbywało się w poprawnych stosunkach należy uzmysłowić z natury niecierpliwemu dziecku, że przymusem, krzykiem i nie daj Boże biciem nic nie wskóramy u tego zwierzęcia, na takie zachowanie dziecka królik będzie reagował ucieczka i tupaniem. Podstawą nawiązania przyjaźni z królikiem jest zdobycie jego zaufania, które wiąże się z duża cierpliwością z naszej strony, jak również dziecka.

Królik jako zwierze potrzebujące dużo ruchu powinno jak największą część dnia spędzać poza klatką, więc gdy dziecko straci zainteresowanie odpowiedzialność pilnowania królika spada na jego rodziców.

W okresie dojrzewania i rujki królik może zmienić swoje zachowanie. Z grzecznego i ładnie korzystającego z kuwety królika może z dnia na dzień powstać mała bestyjka, która przy każdej próbie włożenia reki do klatki warczy i próbuje ugryźć w palec, bzyczy i gania dookoła nóg, znaczy teren obsikując właściciela, przedmioty, pościel, ściany itd. oraz zostawia masę bobków na podłodze i łóżku. Jednak nie powinniśmy się tym zrażać jest to okres przejściowy i wiąże się z młodzieńczym buntem i dorastaniem

Więc dziecko wraz z królikiem ma szansę powodzenia, tylko i wyłącznie przy pomocy osób dorosłych, ustaleniu stały, rozsądnych (dla królika) i niezmiennych zasad, warto również brać pod uwagę fakt że króliki potrafią dożyć do 13 lat, więc jest to zobowiązanie na lata, w trakcie których sytuacja dziecka (nowe szkoły, wyjazdy itp.) mogą ulec zmianie i to należy także brać pod uwagę.